Soneto en siete lenguas

SONETO EN SIETE LENGUAS

 
Tiempo requeriré a la luna quieta
mústiga i en plor vestal que prega muda,
per mantenere fiamma dolce e nuda
si a diana en fin se acerca mi saeta.
 
No quiero aún que diana a ley someta
viaxe da vida, á vez fermosa e ruda.
Imploraré a bella vestal que acuda
lume á dar, chama aínda máis completa.
 
Taules que sobrepassen la tempesta,
hilos que aún más tiempo urdan y tejan,
puentes que me arriben a las riberas.
 
Telar con prendas nuevas en mi cesta,
fuochi sacri nella mia anima dejan
más días, horas, tuyas compañeras,
 
dans un accord avec toi et avec la vie
qui sur nous, nouvelle, elle sera venue,
dándonos más jornadas venideras.
 
Que o futuro da Hispânia na unidade
traga a paz e a fraternidade.
 
Gure eguna zoriona eta bakea
eta elkarbizitzarako bidea (1).
Y que así sea.
 
(1) La felicidad y la paz en nuestros días y el camino de la convivencia.
 
Juan Pablo Mañueco, del libro "España, mareas de tus tres mares".

Este sitio web usa Cookies para mejorar y optimizar la experiencia del usuario. Al utilizar nuestros servicios, aceptas el uso que hacemos de las cookies. Ver política